Freek groeide van taalvrijwilliger naar vriend

Freek Boon komt al sinds maart 2023 over de vloer bij Oreen Hussein en Akkach Haïdir uit Syrië. Hij begon als taalvrijwilliger via Taalhuis Westfriesland, maar zo ziet hij zichzelf niet meer: “Ik zie het niet meer als vrijwilligerswerk. Als ik op bezoek kom, kom ik als vriend.”

Oreen en Akkach zijn met hun twee zonen acht jaar geleden gevlucht uit Syrië naar Turkije. Na drie jaar ging Akkach naar Nederland. Alleen. Pas na bijna 1,5 jaar alleen gewoond te hebben in een AZC in Nederland, mochten zijn vrouw en kinderen overkomen. “Dat was een zware tijd”, vertelt Akkach. “Het was druk in het AZC en er waren veel problemen. En dan het gemis van mijn vrouw en kinderen. Gelukkig wonen we nu al ruim 3 jaar met onze zonen van inmiddels 12 en 15 jaar in dit fijne huis in Enkhuizen. Daar zijn we heel dankbaar voor.”

Nadat Oreen en Akkach hun inburgeringsexamen hadden gehaald, stopten ze niet met het leren van de Nederlandse taal. Oreen: “We gaan geregeld naar het Taalcafé hier in Enkhuizen. Daar komen mensen uit allerlei landen, zoals Amerika, China, Indonesië en Columbia. Ook uit Arabisch sprekende landen, maar daar ga ik bewust niet bij zitten. Want, ik wil de Nederlandse taal leren en zo moet ik wel Nederlands spreken!”

Taalvrijwilliger

Maar Oreen en Akkach wilden nog meer Nederlands oefenen en hun vriendin Malika, die bij Vrijwilligerspunt Westfriesland werkt, adviseerde om bij Taalhuis Westfriesland om een taalvrijwilliger te vragen. En dat werd Freek Boon. Freek: “Ik heb samen met mijn vriendin een jaar in Málaga gewoond. Daar zijn we gelijk op Spaanse les gegaan, want de taal spreken van het land waar je woont, is heel belangrijk om je thuis te kunnen voelen. Dat hebben we zelf ondervonden. Daarom wilde ik daar ook wat mee doen toen we weer terug waren in Nederland. Ik meldde me aan als Taalvrijwilliger bij Taalhuis en ging op kennismakingsgesprek bij Oreen en Akkach. Het klikte meteen.”

Huiswerk

De eerste periode leerde Oreen en Akkach de taal door het doen van o.a. taalopdrachten en kregen ze huiswerk mee. “Dat doe ik nu niet meer”, vertelt Freek. “Ik deed ook vaak mijn huiswerk niet”, biecht Akkach al lachend op. Hoewel Oreen wel altijd ijverig was, pakt Freek het nu anders aan: “Ik overleg nu met beiden waar we het over gaan hebben. Zo vindt Oreen geschiedenis heel interessant en praat Akkach graag over politiek. We vinden altijd wel een onderwerp waar we over kunnen praten.” “Of Freek helpt ons met ingewikkelde formulieren”, vult Akkach aan. “Bijvoorbeeld van de belastingdienst of de gemeente. En Freek is mee geweest naar het oudergesprek op school. Dat was echt heel fijn.”

(Vrijwilligers)werk

Akkach werkt inmiddels als elektricien voor een bedrijf in Andijk en Oreen is vrijwilliger op de basisschool Het Driespan in Enkhuizen. Oreen: “Ik liet Freek weten dat ik het leuk vind met kinderen te werken. Freek is voor de zomervakantie met mij langs een aantal basisscholen gegaan om te vragen of ik de docenten kon helpen met de kinderen. Het Driespan was direct enthousiast en na de zomervakantie kon ik al aan de slag. Ik speel spelletjes met de kinderen en help de leerkrachten waar nodig. Heel goed voor mijn Nederlands en wat zo leuk is: de kinderen verbeteren me! Ik ging eerst maar een uurtje per week naar school. Ik wilde wel vaker, maar dat durfde ik niet te zeggen in het Nederlands. Maar, uiteindelijk was ik toch dapper genoeg om het te zeggen en nu mag ik zo vaak komen als ik wil.” Het Nederlands praten gaat Akkach gemakkelijker af. “Ik praat graag Nederlands. Ik praat het liefst met iedereen die ik tegenkom. Ik vind het zo fijn dat mensen nooit boos worden als ik iets niet begrijp. Dan doen ze altijd hun best om andere woorden te kiezen, die ik wel begrijp. Daarom vind ik het ook niet eng om Nederlands te praten.”

Vriendschap

Hoewel normaliter een taalvrijwilliger na een tijd wisselt van gezin, is Freek niet van plan weg te gaan. “Dat wil ik helemaal niet. Ik zie ze echt als vrienden. Je gaat toch niet ineens nooit meer langs je vrienden? En hele bijzonder vrienden, want ze hebben veel meegemaakt en hebben zó een ander levensverhaal dan Nederlanders! Dat vind ik interessant. En ik vind het geweldig om te zien dat ze enorm hun best doen om hier te integreren. Mooi dat ik daar een bijdrage aan kan leveren. Niet alleen door “les te geven”, maar ook door veel leuke dingen samen te doen. Zo gaan we bijvoorbeeld samen naar de vrijmarkt, of de Sinterklaasintocht, of we gaan varen met onze boot. Ze zijn zelfs op kraamvisite geweest van onze zoon Ruben. Ik neem Ruben ook vaak mee als ik hier kom. Als ik zonder Ruben kom, zijn ze gewoon teleurgesteld.” Oreen en Akkach zijn heel blij met Freek. Akkach: “Freek is heel aardig en we zijn heel dankbaar dat hij ons altijd wil helpen. Freek is voor ons een lid van de familie.”